Ik was positief verrast door het artikel in de Volkskrant van afgelopen zaterdag van Yvonne Hofs, waarin ze een vuurspuwer ter hand nam. In dit artikel richt ze zich tot alle boze 60-plussers, waarbij ze de redenen die voor die boosheid worden aangegeven een voor een weerlegt. Zou dit nu het smeulende generatieconflict kunnen doven? Verre van dat. Twitter ontplofte, er waren heel veel emotionele reacties, maar nauwelijks inhoudelijke. Wat ik niet zo handig vond was de titel en het format van het artikel. Een brief waarin 60-plussers ‘persoonlijk’ aangeschreven worden en waarvan de titel luidt: ‘Beste 60-plussers, ik schrik van jullie schaamteloze egoïsme en onwetendheid’. Tja, als ik voor schaamteloze egoïst uitgemaakt zou worden zou ik ook boos worden, al voordat ik een letter gelezen had. Dus waar het inhoudelijk een zeer goed stuk is, gooide het olie op het vuur. Toch raad ik iedereen (en zeker de 60-plussers) aan het artikel goed te lezen. Vergeet de titel en lees de feiten, want die kloppen. Het is wellicht anders dan je dacht en het is zeker anders dan populist Henk Krol iedereen probeert wijs te maken, maar het is wél de waarheid. Het generatieconflict gaan we er alleen niet mee oplossen.
Dat conflict is een logisch gevolg van een stelsel met een collectieve spaarpot, waarbij er geen absoluut verband is tussen inleg en uitkering. Een stelsel waarbij iemand nooit precies krijgt waar hij recht op heeft. Hierdoor denkt iedereen benadeeld te worden, zelfs diegenen die bevoordeeld worden. De enige manier om dit conflict op te lossen is overgaan van collectieve pensioenspaarpotten naar individuele. Wat jij spaart is en blijft van jou en daar hoef je met niemand een conflict over te hebben.